اخلاق در قرآن/ ۱۱

فیلم | امر به معروف؛ مسئولیت فطری و وظیفه دینی

کد خبر: 4272011
تاریخ انتشار : ۰۶ فروردين ۱۴۰۴ - ۰۱:۳۱

قرآن، دریای بیکران معرفت و اخلاق است، کتابی که از سرچشمه وحی جوشیده و راهنمای انسان در تاریکی‌های حیات است. در دل این آیات نورانی، اخلاق نه به عنوان مجموعه‌ای از توصیه‌های پراکنده، بلکه به‌مثابه روح حاکم بر هستی و راهی برای رسیدن به کمال انسانی جلوه می‌کند. در ماه مبارک رمضان، هنگامی که دل‌ها به سوی معنویت گشوده می‌شوند، فرصتی فراهم آمده تا با سخنان استاد سیدمحسن میرباقری، بار دیگر در زلال تعالیم اخلاقی قرآن تأمل کنیم. مجموعه «اخلاق در قرآن» سفری است در ژرفای آموزه‌های وحیانی که با بیانی شیوا و مستند، اصول اخلاقی قرآن را واکاوی می‌کند.

استاد سیدمحسن میرباقری، مدرس معارف قرآنی در قسمت یازدهم مجموعه «اخلاق در قرآن» می‌گوید: امر به معروف و نهی از منکر، پیش از آنکه یک دستور دینی باشد، امری فطری و نهادینه در وجود انسان است. هر فردی در برابر ناهنجاری‌ها، ظلم و تضییع حقوق دیگران، احساس نارضایتی داشته و تمایل دارد که این ناهنجاری‌ها اصلاح شوند. با این حال، اگر در جامعه امروز این مسئله گاه ناپسند و ناخوشایند تلقی می‌شود، ناشی از تبلیغات سوء دشمنان دین خداست. در واقع، تذکر دادن به فردی که در یک اداره حقوق دیگران را ضایع می‌کند یا کسی را از ظلم بازداشتن، نباید امری ناپسند و مذموم شمرده شود.

امر به معروف و نهی از منکر، علاوه بر فطری بودن، یکی از احکام دینی و واجبات شرعی است. قرآن کریم در این باره می‌فرماید:

«وَالْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ» (توبه: 71) در این آیه، مؤمنان و مؤمنات نسبت به یکدیگر ولایت دارند و این ولایت به‌ویژه در حوزه امر به معروف و نهی از منکر تجلی پیدا می‌کند. این بدان معناست که خداوند این حق و مسئولیت را به مؤمنان داده است تا یکدیگر را به نیکی دعوت کنند و از بدی بازدارند.

امر به معروف و نهی از منکر، یک مسئولیت اجتماعی و دینی است که با رعایت اصول آن، می‌تواند به اصلاح جامعه و ترویج ارزش‌های اخلاقی کمک کند.

انتهای پیام
captcha